یک دیدگاه نوشته شده است! می توانید دیدگاه خود را بنویسید

1. reza fazli گفت:

   ژوئن 28, 2014 در 8:37 ق.ظ

   یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چرا چیزی می‌گویید که انجام نمی‌دهید؟ نزد خدا سخت ناپسند است که چیزی را بگویید و انجام ندهید. (صف: ۲ و ۳)
   خداوند در این آیات، مؤمنان را به دلیل عمل نکردن به قول‌هایشان سرزنش می‌کند و این کار آنها را بسیار زشت می‌داند. از نشانه‌های مهم مؤمنان راستین این است که گفتار و کردارشان صددرصد هماهنگ باشد و هر چه خلاف این باشد دوری از ایمان است. این دو حالت دارد: گاه انسان سخنی می‌گوید که از اول تصمیم دارد انجام ندهد. این نوعی نفاق و دورویی است که از ساحت مؤمنان به دور است، اما گاه از اول تصمیم بر عمل دارد، ولی بعداً پشیمان می‌شود. این دلیل ضعف ایمان است که باید برطرف شود. جدایی گفتار از کردار موجب بی‌اعتمادی بین مردم و سلب اطمینان از یکدیگر می‌شود و این بدترین بلایی است که ممکن است به جامعه‌ای وارد شود. جامعه‌ای که در آن افرادش سخنی می‌گویند و پای‌بند به آن نیستند هرگز برادری، صمیمیت و اعتماد بین آنها حاکم نخواهد شد این عاملی برای فسادهای دیگر در جامعه خواهد شد. هماهنگی گفتار و کردار و حتی پندار و اعتقاد از لوازم اولیه کارهای فرهنگی است و بدون آن، اعتماد که بزرگ‌ترین سرمایه است از بین خواهد رفت و انبیا بهترین الگو برای این هماهنگی سه‌گانه هستند.
   خداوند در این باره می‌فرماید: «آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ؛ پیامبر [خدا] به آنچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است». (بقره: ۲۸۵)
   این آیه می‌فرماید که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به آنچه بر او نازل شده و دیگران را به آن دعوت می‌کند، ایمان دارد؛ یعنی اعتقاد آنها با محتوای دعوتشان یکی است و خلاف آنچه مردم را به آن دعوت می‌کند معتقد نیستند. امیرمؤمنان علی علیه السلام در نامه‌ای به مالک اشتر (به عنوان یک حاکم اسلامی و کارگزار فرهنگی) می‌نویسد:
   إِیَّاک‏….. أَنْ‏ تَعِدَهُمْ‏ فَتُتْبِعَ مَوْعِدَکَ بِخُلْفِک‏… الْخُلْفَ‏ یُوجِبُ‏ الْمَقْتَ عِنْدَ اللَّهِ وَ النَّاس‏؛ از اینکه به مردم وعده بدهی و تخلف کنی سخت بپرهیز، زیرا این موجب خشم عظیم در نزد خدا و مردم خواهد شد.۱
   وقتی این ویژگی در مؤمنان با این اهمیت باشد، برای مسئولان فرهنگی که پیام‌آور دوستی و صداقت و راست‌گویی هستند، به طریق اولی لازم و ضروری است.

   پاسخ